Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Το διήγημα του μήνα (Ιανουάριος 2014)


Το πρώτο διήγημα του 2014 από τον Βλάσση Τρεχλή.


Το καινούργιο αστέρι


Στα σκοτεινά χρόνια, ο Λεόντιος, ο ηγεμόνας του πριγκηπάτου της Νίκαιας, αφού πήρε με δόλο τον θρόνο από τον πρίγκηπα Νικήτα, τον ετεροθαλή αδελφό του και νόμιμο κληρονόμο, και μην θέλοντας να βάψει τα χέρια του με το αίμα του, επειδή η παράδοση του τόπου έλεγε πως όποιος δολοφονεί τον πρώτο άρχοντα και παίρνει τη θέση του αργά ή γρήγορα θα έχει την ίδια μοίρα, τον εξόρισε σε ένα άγνωστο για τους κοινούς ανθρώπους ξερονήσι, από του οποίου τους ορίζοντες δεν περνούσε ποτέ καράβι.


Το νησί, χαμένο κάπου στο πέλαγος, ήταν σπαρμένο με κοφτερά βράχια γεμάτα σχισμές, ξασπρισμένα με τα χρόνια από την αλμύρα. Χώμα δεν υπήρχε σ’ αυτό το νησί, καθώς ο δυνατός άνεμος παρέσυρε ό,τι δεν ήταν γαντζωμένο γερά πάνω στις πέτρες. Μόνο στις σχισμές των βράχων υπήρχαν κάποια υπολείμματα από χώμα και μόνο σε κάποια βαθουλώματα κατακαθόταν λίγο νερό από τις βροχές του χειμώνα.
Σ’ αυτό το ξερονήσι, η μόνη τροφή που έβρισκε ο εξόριστος πρίγκηπας ήταν πεταλίδες κολλημένες στα βράχια. Και πιο ψηλά, εκεί που η αλμύρα λιγόστευε, γύρω από τη σπηλιά που χρησιμοποιούσε για κατοικία, υπήρχαν πετροράδικα και βραχοσαλίγκαρα.
Ο φυλακισμένος πρίγκηπας δεν γνώριζε πως το νησί ήταν έξω από τους χάρτες των ναυτικών και τις αναζητήσεις των τυχοδιωκτών, και προσδοκούσε πως μια μέρα κάποιο πλοίο θα φανεί στον ορίζοντα. Αλλά δεν έβλεπε τίποτα. Μόνο τα κύματα ερχόντουσαν και έφευγαν και ο ίδιος πάντα άνεμος τα έσπρωχνε.
Δεν γνώριζε ο εξόριστος πρίγκηπας πως πίσω από αυτά τα παράξενα φαινόμενα κρυβόταν ο ηγεμόνας του πριγκηπάτου της Νίκαιας και ετεροθαλής αδελφός του, στο προσκεφάλι του οποίου είχε εγκατασταθεί εδώ και χρόνια ο φόβος, αφού είναι γνωστό πως όσοι κάνουν το κακό περιμένουν κάποια ημέρα την ανταπόδοση.


Ήταν τέτοιος ο φόβος του Λεόντιου που έκανε μεγάλη προσπάθεια να βγάλει από τον νου του τον πρίγκηπα Νικήτα. Απομάκρυνε από το παλάτι καθετί που θα μπορούσε να τον θυμίζει. Μια ερωμένη του την έκλεισε στο μοναστήρι των Ξεχασμένων Πόθων. Έστειλε τους φίλους του αδελφού του στις επικίνδυνες φρουρές των συνόρων. Το πορτραίτο του, σκαλισμένο πάνω σε ένα διάφανο κεχριμπάρι από τον πιο έντιμο χαράκτης της αυλής, το έκανε χίλια κομμάτια και πέταξε τα θρύψαλα στη θάλασσα. Έλιωσε τα δαχτυλίδια του, τα διαδήματά του και καθετί μεταλλικό που είχε αγγίξει και έφτιαξε με όλα αυτά έναν σταυρό στολισμένο με πετράδια.


Αλλά δεν έκανε μόνον αυτά. Άλλαξε τους χάρτες και την πορεία των καραβιών, έσβησε από τη μνήμη των θαλάσσιων μονοπατιών τα χνάρια των πλοίων που περνούσαν από το ξεχασμένο νησί, αναζήτησε το κλειδί των ανέμων και απαγόρευσε στα σύννεφα να περιπλανιούνται στους ορίζοντές του. Ο ηγεμόνας του πριγκηπάτου ανησυχούσε μήπως ο εξόριστος πρίγκηπας ανακαλύψει κάποια εικόνα καραβιού μέσα στα σχήματα των σύννεφων και δραπετεύσει ο νους του. 
Πέρασαν πολλοί χειμώνες και πολλά καλοκαίρια και η μονοτονία έφερνε σιγά-σιγά την τρέλα στον νου του εξόριστου πρίγκηπα. Όταν τίποτα δεν κινείται γύρω σου, σβήνουν και οι τελευταίες ελπίδες. Όταν τίποτα δεν περιμένεις να περάσει μπροστά από τα μάτια σου, τότε η μοναξιά έχει το ίδιο ζύγι με την ανυπαρξία.
Αλλά όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Μέσα στην απόγνωσή του, ο εξόριστος πρίγκηπας σκέφτηκε να αλλάξει ρυθμό στη ζωή του. Αφού δεν προσδοκούσε τίποτα από το φως του ήλιου, άρχισε να κοιμάται την ημέρα και να κοιτάζει τον έναστρο ουρανό τη νύχτα. Και αν ο ηγεμόνας αδελφός του, στο όνομα της εξουσίας που του έδινε η άμετρη φιλοδοξία του, κατόρθωσε να υποτάξει στη θέλησή του την πορεία των πλοίων και των ανέμων, δεν κατόρθωσε εντούτοις να αλλάξει την πορεία των αστεριών. Γιατί εκεί, όπως είναι γνωστό, άλλος αφέντης κάνει κουμάντο. 


Έτσι, ο εξόριστος πρίγκηπας άρχισε να παρακολουθεί την πορεία της σελήνης και το ταξίδι των αστερισμών μέσα στις εποχές. Επειδή δεν γνώριζε την αστρονομία και τα ονόματα των αστερισμών, έδωσε σε κάποια σχήματα τα ονόματα των αγαπημένων του φίλων. Σε άλλους αστερισμούς έδωσε ονόματα από παλιές ιστορίες, άλλους τους στόλισε με συναισθήματα και επιθυμίες και σε κάποιους άλλους, προκειμένου να κολακέψει τον αφέντη τ’ ουρανού, έδωσε ονόματα λουλουδιών με μεθυστικά αρώματα. Αυτό όμως που τον ξεκούραζε περισσότερο, και τον βοηθούσε να περνά τα βράδια του ευχάριστα, ήταν η πτώση των αστεριών. Περίμενε με ανυπομονησία ένα μεγάλο αστέρι να εμφανιστεί μπροστά στα μάτια του και παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα την πορεία του. Στην αρχή η πορεία του πεφταστεριού φαινόταν να είναι υπερβολικά σύντομη και δεν προλάβαινε, καθώς το έβλεπε να πέφτει, ούτε μια ευχή να ψιθυρίσει. Έμαθε όμως, με τον καιρό, να στολίζει το ταξίδι των χαμένων αστεριών με μεγάλα πανιά, πανηγυρικές σημαίες και χαρούμενους ναύτες. Το ταξίδι αυτό, τις περισσότερες φορές, κρατούσε ολόκληρη τη νύχτα και έσβηνε όταν έσβηνε και το τελευαταίο αστέρι. Η ημέρα που ακολουθούσε έκανε τον ύπνο του ευτυχισμένο και αφηνόταν με χαρά στην παιχνιδιάρικη ηδονή των ονείρων.
Αν και ο χρόνος είναι εχθρός της μνήμης, εντούτοις είναι και ελευθερωτής της.
Είχαν πραγματοποιήσει οι αστερισμοί κοντά δέκα ετήσιους κύκλους, όταν ο ηγεμόνας αδελφός του αποφάσισε να στείλει στο χαμένο νησί τον γερο-στρατηγό και πιο καλό φίλο του εξόριστου πρίγκηπα, ο οποίος επέστρεψε σώος από την τελευταία μάχη. Ξεθάρρεψε ο γερο-στρατηγός από τη δύναμη του σπαθιού του και άθελά του ανέφερε το όνομα του πρίγκηπα Νικήτα. Όμως το όνομα του εξόριστου ήχησε σαν απειλή στ’ αυτιά του ηγεμόνα.


Ο ηγεμόνας Λεόντιος πίστευε πως μετά από δέκα χρόνια μόνο τα κόκαλα του εξόριστου Νικήτα θα έχουν απομείνει να ξασπρίζουν από την αλμύρα και τον ήλιο. Πέταξε, λοιπόν, αλυσοδεμένο πάνω σε ένα καράβι τον γερο-στρατηγό. Έβγαλε από το τριπλοκλειδωμένο σεντούκι τον χάρτη που έδειχνε τον μυστικό δρόμο για το νησί, τον έδωσε στον έμπιστο καπετάνιο του και, αφού γέμισε το καράβι με προμήθειες για το ταξίδι, τους αποχαιρέτησε ο ίδιος κάτω στο λιμάνι.
Ήταν πολύ πρωί όταν το καράβι φάνηκε στον ορίζοντα. Ήταν η ώρα που η νύχτα άλλαζε βάρδια με την ημέρα και ο εξόριστος πρίγκηπας πήγαινε ευτυχισμένος για ύπνο. Στάθηκε και κοίταξε το σημάδι στην άκρη της θάλασσας. Ένα ξεχασμένο χαμόγελο διαγράφηκε στα χείλη του. Τη βραδιά που πέρασε του είχε μιλήσει ο ουρανός και του είχε αποκαλύψει ένα καινούργιο αστέρι στον αστερισμό της Εκδίκησης.

Πηγές για τις εικόνες:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου