Για τον Αρλεκίνο και πάλι

Η ανησυχητική ατμόσφαιρα την οποία γεννάει η γκροτέσκα εμφάνιση του Αρλεκίνου, αυτή η μίξη οικείου και ανοίκειου, γνωστού και ακαθόριστου, κωμικού και τρομακτικού, αποδίδεται στο παρακάτω απόσπασμα από το επόμενο (ανέκδοτο ακόμα) μυθιστόρημα του Βλάσση Τρεχλή.

Edgar Degas, Harlequin and Colombina (1886)

Ιδιωτική συλλογή

«Ο Ερλεκίνος με την κοκκινόμαυρη μάσκα πείραζε όλο τον κόσμο που βρισκόταν πίσω από τους λαμπαδηφόρους, αλλά η ματιά του δεν στεκόταν σε κανέναν από τους θεατές. Τον παρακολούθησα για λίγο. Έμοιαζε να αναζητεί κάποιον. Περπατώντας σε όλη την περίμετρο του κύκλου, βρέθηκε κάποια στιγμή στη δική μου μεριά. Δεν είχα προλάβει να αναρωτηθώ για την ταυτότητά του, όταν τα πνευστά σταμάτησαν και αμέσως τα εκατό βιολιά ξεκίνησαν να παίζουν μια σερενάτα που έκανε τους πάντες να ηρεμήσουν. Ο ζωηρός ρυθμός του ντιβερτιμέντο που έπαιξαν μετά τους έκανε όλους να κουνάνε ρυθμικά το κεφάλι και τα χέρια τους. Όμως αυτό που ξεσήκωσε τους νέους ήταν το αργό βαλς που ακολούθησε. Στη στιγμή ένα λεφούσι ξετρελαμένων νεαρών ξεχύθηκε στην πράσινη πίστα. Τα αγόρια βρήκαν το ταίρι τους, πιαστήκανε από τα χέρια και άρχισαν να στροβιλίζονται στον ρυθμό του. Η ομάδα των ανδρών με τα ξύλινα ποτήρια, που τα χτυπούσαν στον ρυθμό του βαλς, περπατούσε ανάμεσα στα ζευγάρια, δημιουργώντας μια ευχάριστη διάθεση σε όλο τον κόσμο που ανταποκρινόταν με διαρκή επιφωνήματα, γέλια και φωνές. Παρασυρμένη και εγώ από όσα συνέβαιναν, ξαφνιάστηκα όταν ένα χέρι έπιασε το δικό μου και με τράβηξε προς την πίστα. Ήταν ο Ερλεκίνος. Ψηλός, επιβλητικός, αστείος μέσα στην παρδαλή στολή του, αλλά και αμίλητος, κρυμμένος καλά πίσω από το προσωπείο του, με παρέσυρε στον χορό. Τον παρατηρούσα, όση ώρα ήμαστε πιασμένοι από τα χέρια πώς είχε στυλώνει τα σκοτεινά του μάτια στα δικά μου. Όταν τον πρωτοείδα, μου πέρασε από τον νου πως κάτω από την καρναβαλίστικη μάσκα κρυβόταν ο Ρόμπους, κι αυτή η σκέψη με έκανε να τον ακολουθήσω. Γρήγορα κατάλαβα πως δεν ήταν. Ποιος ήταν όμως; Ίσως κάποιος από τους ανώνυμους θαυμαστές μου, σκέφτηκα. Αυτή η αβεβαιότητα έμοιαζε λίγο με παιχνίδι. Προς στιγμή δεν ανησύχησα. Χόρεψα μαζί του δυο χορούς και μετά ευγενικά του ζήτησα να σταματήσουμε. Δεν μου έφερε αντίρρηση και, ενώ εγώ ξαναγύριζα στο δέντρο μου, ο Ερλεκίνος χάθηκε μέσα στους χορευτές που τώρα στροβιλίζονταν με μεγαλύτερη ταχύτητα».

Konstantin Somov, Harlequin and a Lady (1921)

Αγία Πετρούπολη, Russian Museum

Πηγές για τις εικόνες:

https://www.wikiart.org/en/edgar-degas/harlequin-and-colombina-1886

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Konstantin_Somov_Harlequin_and_a_Lady_1921.jpg