Το
1902, ένας Αμερικανός φωτογράφος ονόματι Alfred Stieglitz ιδρύει,
μαζί με άλλους φωτογράφους, μια ομάδα με το όνομα Photo-Secession. Σκοπός
τους είναι να προβάλουν τις μάλλον αιρετικές απόψεις τους για τη φωτογραφία, αποσπώντας
την από την υποταγή της στη ζωγραφική και επιδιώκοντας να επικεντρώσουν το
ενδιαφέρον στην απόδοση της λεπτότητας λόγω της επενέργειας τους φωτός. Δουλεύοντας
πάνω στην άμεση φωτογραφία και στην αρετουσάριστη εικόνα, αυτή η παρέα των
φωτογράφων σπάζει, λοιπόν, τους δεσμούς με την παραδοσιακή φωτογραφική
αντίληψη.
Αναζητώντας
έναν χώρο προκειμένου να εκτεθούν τα έργα της ομάδας, ο Stieglitz καταλήγει
σε τρία μικρά δωμάτια που βρίσκονταν απέναντι από το διαμέρισμα όπου έμενε ο
καλός του φίλος, επίσης φωτογράφος, Edward
Steichen.
Εκεί, δημιουργείται ένας χώρος με το όνομα The Little
Galleries of
the
Photo-Secession, o οποίος
ανοίγει τις πόρτες του στις 24 Νοεμβρίου του 1905 και κερδίζει γρήγορα μεγάλη
φήμη, καθώς σε αυτόν εκθέτουν τα έργα τους πρωτοπόροι φωτογράφοι, όπως ο Edward Steichen, ο Alvin Langdon Coburn, η Gertrude Käsebier
και
ο Clarence H. White, αποκτώντας αναγνώριση από το κοινό και από
τους κριτικούς. Όμως, το 1907 φτάνει το τέλος για τον χώρο που δημιούργησε ο Stieglitz. Ο ιδιοκτήτης διπλασιάζει το
ενοίκιο, το οποίο η ομάδα δεν είναι σε θέση να πληρώσει. Και τότε, ξαφνικά, εμφανίζεται
ένας από μηχανής θεός.
Ο
εύπορος φωτογράφος Paul
Haviland,
μέλος της ομάδας, βάζει τα χρήματα και υπογράφει ένα τριετές συμβόλαιο για έναν
μικρό χώρο απέναντι ακριβώς από τις προηγούμενες αίθουσες, στον αριθμό 293 της
νεοϋορκέζικης 5ης Λεωφόρου. Αλλά, καθώς σε μια πρόσφατη ανακαίνιση ο
τοίχος ανάμεσα στα δύο κτήρια είχε μετακινηθεί, η νέα γκαλερί φαίνεται να
βρίσκεται στην ίδια διεύθυνση με την προηγούμενη, δηλαδή στον αριθμό 291. Ο Stieglitz, παρά τις αντιρρήσεις των
συνεργατών του, επιβάλλει το όνομα 291
ως όνομα της νέας γκαλερί, της οποίας η φήμη πολύ γρήγορα απογειώνεται.
Ο
Stieglitz
αρχίζει να συνεργάζεται με μερικούς από τους διασημότερους Ευρωπαίους ζωγράφους
της Avant-Garde. Ο Henri Matisse, ο Paul Cézanne, o Auguste Rodin, ο Henri Rousseau και ο Pablo Picasso είναι μερικοί
από αυτούς οι οποίοι εκθέτουν τα έργα τους στην γκαλερί 291. Η παρουσία τέτοιων έργων στην αμερικανική πρωτεύουσα, σε
συνδυασμό με τα έργα των ντανταϊστών Marcel
Duchamp και Francis Picabia, ανοίγει τον δρόμο για την ανάδυση
της αμερικανικής Avant-Garde.
Η
γκαλερί 291 κλείνει οριστικά τον
Ιούνιο του 1917, δυο μήνες μετά την είσοδο της Αμερικής στον δεύτερο μεγάλο
πόλεμο. Ο Stieglitz
φωτογραφίζει έναν νεαρό οπλισμένο στρατιώτη, ο οποίος στέκεται μπροστά από τα
έργα τέχνης ως φύλακας και προστάτης τους. Πλάι του, ένας μεγαλύτερης ηλικίας
στρατιώτης είναι πληγωμένος. Άραγε, ο πληγωμένος στρατιώτης είναι ο Stieglitz, θύμα στη μάχη για την υπεράσπιση
της τέχνης, που τώρα πρέπει να προστατευθεί από κάποιον νεότερο;
Η
φωτογραφία έχει τον τίτλο The
Last
Days
of 291 (Οι τελευταίες ημέρες της 291) και
βρίσκεται σήμερα στη National
Gallery of Art.
Πηγές
για τις εικόνες:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου