C. Auguste Dupin: Το μυστήριο της Μαρί Ροζέ

Κάθε ντετέκτιβ που σέβεται τον εαυτό του χρειάζεται έναν ικανό βιογράφο. Ο Ιππότης C. Auguste Dupin βιογραφείται από τον ανώνυμο φίλο και συγκάτοικό του, όπως ο Sherlock Holmes βιογραφείται από τον επίσης αφοσιωμένο φίλο και συγκάτοικό του Dr. John Watson και ο Hercule Poirot από τον ελαφρώς αφελή συνεργάτη και φίλο του Captain Arthur Hastings.

Αυτήν την φορά ο ανώνυμος βιογράφος διηγείται την επιτυχία του Dupin να αποκαλύψει τις λεπτομέρειες ενός εγκλήματος που έμεινε στη μνήμη των ανθρώπων ως «η δολοφονία της Μαρί Ροζέ». Ο Dupin, μετά την εξιχνίαση των φόνων της οδού Morgue, επέστρεψε στη μοναχική καθημερινότητά του. Όμως, η Αστυνομία δεν τον ξέχασε, μολονότι, ανίκανη να παρακολουθήσει τη συλλογιστική που τον οδήγησε στη λύση του μυστηρίου, απέδωσε την επιτυχία του σε ένα είδος μαγείας και ερμήνευσε τις αναλυτικές του ικανότητες ως απλή διαίσθηση.

Όταν έγινε γνωστή η δολοφονία της νεαρής κομψευόμενης Marie, μετά από δύο μυστηριώδεις εξαφανίσεις της, κι ενώ το Παρίσι ήταν ανάστατο και η έρευνα φαινόταν να έχει βαλτώσει παρά το υψηλό ποσόν της προκήρυξης που ανακοινώθηκε, ο ίδιος ο αστυνομικός διευθυντής G- ζήτησε τη βοήθεια του Ιππότη Dupin. Εκείνος δέχτηκε και το κομπλιμέντο και τη γενναιόδωρη προσφορά του αστυνομικού, και ανέθεσε στον φίλο του να συγκεντρώσει όλα τα διαθέσιμα στοιχεία.

O Dupin εξέτασε τα στοιχεία που του δόθηκαν και τις ατεκμηρίωτες υποθέσεις των αρχών και του τύπου, υποβάλλοντάς τα στην πιο σκληρή και μεθοδική λογική ανάλυση, αξιοποιώντας ταυτόχρονα τα πιο σύγχρονα επιστημονικά πορίσματα. Βασισμένος στο ρεπορτάζ των εφημερίδων, με τη χρήση της αναλυτικής μεθόδου και με εμμονή σε εκείνες που έμοιαζαν να είναι οι πιο ασήμαντες λεπτομέρειες, ο ερασιτέχνης ντετέκτιβ κατάφερε να εισχωρήσει στο μυαλό του δολοφόνου και οδηγήθηκε στη λύση του μυστηρίου (που, ως προφανής ή ως αδιάφορη, δεν αποκαλύπτεται), απολαμβάνοντας έτσι τα πλεονεκτήματα της συμφωνίας που είχε κάνει με τον αστυνομικό διευθυντή.

Ο Poe δημοσίευσε αυτήν τη σύντομη ιστορία μυστηρίου το 1842, στο Snowden’s Ladies’ Companion, σε τρεις συνέχειες, δημιουργώντας, κατά κάποιον τρόπο, ένα sequel της πρώτης του αστυνομικής ιστορίας που είχε ήρωα τον Ιππότη C. Auguste Dupin. Βασίστηκε στα πραγματικά περιστατικά μιας υπόθεσης δολοφονίας που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη με θύμα τη Mary Cecilia Rogers. Ο Dupin, προσωπείο του συγγραφέα σε αυτήν την ιστορία, είναι το άλλοθι για να εκθέσει ο Poe τη δική του εκδοχή σχετικά με τη μυστηριώδη δολοφονία της νεαρής κοπέλας, ο ένοχος της οποίας στην πραγματική ζωή παρέμεινε άγνωστος. Μάλιστα, ο Poe, έπεισε τους εκδότες να δημοσιεύσουν την ιστορία του διαβεβαιώνοντάς τους πως είχε εξιχνιάσει το έγκλημα.

Περισσότερο δοκίμιο ή διάλεξη και λιγότερο λογοτεχνική αφήγηση χαρακτήρισαν το διήγημα οι επικριτές του. Ακόμα κι έτσι όμως, παραμένει το γεγονός πως ήταν η πρώτη φορά που ένα αληθινό έγκλημα ενέπνευσε μια μυθιστορηματική αφήγηση μυστηρίου. Εξάλλου, εκτός από επικριτές, η ιστορία είχε και φανατικούς θαυμαστές, μεταξύ των άλλων τον Charles Baudelaire, ο οποίος εκτιμούσε πως επρόκειτο για αριστούργημα.

Πηγές:

Έντγκαρ Άλλαν Πόε (2005). Τρία αστυνομικά προβλήματα για τον Αύγουστο Ντυπέν. Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας. Αθήνα: Ερατώ.

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Mystery_of_Marie_Rog%C3%AAt

http://shocktheater1.blogspot.gr/2011/01/mystery-of-marie-roget-1942.html

http://mistlake.wordpress.com/2014/04/15/film-review-mystery-of-marie-roget-1942/