«Ο
κάτωθι υπογραφόμενος Ben
Vautier κηρύσσω
αυθεντικό έργο τέχνης την απουσία τέχνης», γράφει ο Γάλλος fluxus καλλιτέχνης.
.png)
«Κάθε
άνθρωπος είναι καλλιτέχνης. Αυτή είναι η συνεισφορά μου στην ιστορία της τέχνης»,
αναγράφεται από τον Joseph
Beuys στην πρόσοψη του
Κέντρου Georges
Pompidou κατά
τη διάρκεια αναδρομικής του έκθεσης.
 |
Joseph Beuys, The Defense Of Nature (1983-5)
Νέα
Υόρκη, Guggenheim Museum
|
Πιο
πριν ακόμα, ο Marcel
Duchamp, με
το έργο του Fountain
(Κρήνη) το 1917, που δεν ήταν παρά ένα ουροδοχείο,
είχε αποφανθεί πως έργο τέχνης είναι ό,τι εκείνος θεωρεί ως τέτοιο.
Τα
καθημερινά αντικείμενα μπορούν να αναδειχθούν σε έργα τέχνης, εάν ο καλλιτέχνης
τα επιλέξει θεληματικά, αλλοιώσει τον αρχικό τους προορισμό και τους αποδώσει
έναν απροσδόκητο εκφραστικό ρόλο. Η τέχνη παύει πια να είναι ιερή, τα μουσεία
και οι γκαλερί γεμίζουν με αντικείμενα η θέση των οποίων στο παρελθόν μπορεί να
ήταν σε ένα κατάστημα ειδών υγιεινής. Τα ready-mades (ήδη-έτοιμα)
αναγορεύονται σε objets
d’art (έργα τέχνης). Οι καλλιτέχνες παραβιάζουν
τους κανόνες και επαίρονται γι’ αυτό. Καταργούν τα έργα τέχνης και το
απολαμβάνουν. Είναι αρκετό να μιλήσει το υποκείμενο για να υπάρχει ο καλλιτέχνης.
Ακρωτηριασμός από τον Michel
Journiac, χειρουργικές
επεμβάσεις επί σκηνής από την Orlan
,
κονσερβοποίηση κοπράνων από τον Piero
Manzoni (1961), μηδέν
από τον Robert
Morris.
«Οι
αληθινοί “ζωγράφοι και ποιητές” δεν ζωγραφίζουν, ούτε γράφουν ποιήματα. Είναι
απλούστατα ζωγράφοι και ποιητές στην καθημερινή τους ζωή. Η παρουσία τους, και
το γεγονός και μόνο ότι υπάρχουν, αποτελεί το μέγα και μοναδικό τους έργο»,
γράφει ο Yves
Klein.
 |
Yves Klein, Anthropometries of the Blue Period (1962)
|
Χλευασμός;
Αντίδραση; Πρόκληση; Επανάσταση; Απελευθέρωση;
Ή
μήπως: ασημαντότητα, μηδενισμός, βαρβαρισμός;
Πηγές:
Jean-François
Mattéi, Η
εσωτερική βαρβαρότητα. Δοκίμιο για τη σύγχρονη ακοσμία, μτφ. Ζωή
Αντωνοπούλου-Τρεχλή, Αθήνα: Αρμός, 2009.
.png){kind=link}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου