Καλά Χριστούγεννα από τον Matisse

Τον Ιανουάριο του 1952, το περιοδικό Life ανέθεσε στον ογδοντατριάχρονο Henri Matisse να ζωγραφίσει ένα παράθυρο για τον εορτασμό των Χριστουγέννων της ίδιας χρονιάς στο Rockfeller Center.

O  Matisse, μετά τη σοβαρή εγχείριση στην οποία είχε υποβληθεί το 1941, είχε διαρκώς προβλήματα υγείας, μέχρι που πλέον μπορούσε να κινηθεί μόνο με αναπηρικό καρότσι. Ωστόσο, δεν σταμάτησε να εργάζεται, και μάλιστα από το 1946 είχε αφοσιωθεί σε ένα μνημειώδες έργο: έφτιαχνε τις υαλογραφίες για τα παράθυρα  στο παρεκκλήσι του Ροζαρίου στη Vence (που συχνά αναφέρεται και ως Matisse Chapel) και, στην ουσία, ασχολιόταν με ολόκληρο το κτήριο που θα φιλοξενούσε τις υαλογραφίες του.  Ο Matisse είχε ήδη αναπτύξει την τεχνική της χαρτοκοπτικής, δηλαδή την επικόλληση πάνω σε ζωγραφισμένο χαρτί ή μουσαμά πολύχρωμων στοιχείων τα οποία τακτοποιούσε και ξανατακτοποιούσε μέχρι να φτάσει σε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.  
   

Τον Μάρτιο του 1952, ο Matisse είχε ετοιμάσει, με αυτήν την τεχνική, το προσχέδιο για το παράθυρο του Rockfeller Center, το οποίο παραδόθηκε στον τεχνίτη Paul Bony.  

Τέσσερις μήνες αργότερα το παράθυρο, που είχε ύψος περίπου 3,5 μέτρα, είχε ολοκληρωθεί.  Στις 8 Δεκεμβρίου το παράθυρο έφτασε στη Νέα Υόρκη και την παραμονή τον Χριστουγέννων είχε καταλάβει τη θέση του στον χώρο υποδοχής του κτηρίου. Ο Matisse είχε πετύχει σε αυτό το έργο ό,τι και στα προηγούμενα ανάλογα έργα του: να κάνει το φως να αντανακλάται πάνω στα έντονα χρώματα του σχεδίου του.

Το ολοφώτεινο αστέρι στην κορυφή του έργου λάμπει πάνω από ένα σύνολο οργανικών σχημάτων, αποδίδοντας έτσι τη λάμψη της μεγάλης γιορτής.

Το έργο του, που έχει τον τίτλο Christmas Night, παραχωρήθηκε την επόμενη χρονιά από το περιοδικό Time στο Museum of Modern Art.   

Πηγές για τις εικόνες:

https://www.pinterest.se/pin/328833210272187615/

https://gr.pinterest.com/pin/181199584980526515/

Χριστούγεννα στη Νέα Υόρκη

Aυτήν τη φορά, ένας Αμερικανός ιμπρεσιονιστής ζωγράφος, ο Frederick Childe Hassam, αποτυπώνει τη γοητεία του Χριστουγέννων στη Νέα Υόρκη. Ένας πίνακας, ζωγραφισμένος το 1892 (ο ζωγράφος ήταν μόλις 33 ετών),  με τίτλο  Street Scene, Christmas Morning, που βρίσκεται στο Smith College Museum of Art στην Αμερική:

Μια κομψή γυναίκα περπατάει στον χιονισμένο δρόμο. Πίσω της διακρίνονται κι άλλες ανθρώπινες φιγούρες. Όμως, μέσα στη μεγάλη πόλη, αυτή κινείται μόνη.

Πηγή για την εικόνα:

https://gr.pinterest.com/pin/460070918156677795/

Χριστούγεννα στο Παρίσι

Ο Γάλλος (με ισπανικές ρίζες) μετα-ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Édouard Leon Cortès, ο Παριζιάνος ποιητής της ζωγραφικής όπως συνηθίζουν να τον ονομάζουν, που έζησε από το 1882 μέχρι το 1969, ζωγραφίζει αποκλειστικά το Παρίσι της Belle Époque, όλες τις ώρες και όλες τις εποχές.

Ανάμεσα στα έργα  του υπάρχει ένα που αποτυπώνει τον ρομαντισμό και τη γοητεία του Παρισιού τα Χριστούγεννα. Ο πίνακας Place Saint Michel, Christmas βρίσκεται σε Ιδιωτική Συλλογή:

Άνθρωποι ντυμένοι ζεστά κυκλοφορούν στους παγωμένους δρόμους. Η γκριζάδα του χειμώνα σπάει από τις λαμπερές βιτρίνες των καταστημάτων.

Ποια διάθεση εκφράζει ο πίνακας; Μελαγχολία; Αισιοδοξία; Έχει να κάνει με τη δική μας διάθεση. Το βέβαιο είναι πως αυτό το Παρίσι που ζωγραφίζει ο Cortès δεν υπάρχει πια. Ο κόσμος που ζωγραφίζει ο Cortès χάθηκε: στον πρώτο μεγάλο πόλεμο, στην παγκόσμια ύφεση που ακολούθησε, στον δεύτερο μεγάλο πόλεμο... Κι έπειτα, ήρθαμε εμείς, οι άνθρωποι της νέας εποχής, ολωσδιόλου διαφορετικοί. Όμως τα Χριστούγεννα τα γιορτάζουμε πάντα.  

Πηγή για την εικόνα:

https://dk.pinterest.com/pin/630996597760673779/

Χριστούγεννα με τον Monet

Φέτος το χριστουγεννιάτικο φαγητό θα σερβιριστεί εδώ:

Είναι η περίφημη κίτρινη τραπεζαρία του σπουδαίου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Claude Monet στο Giverny. Στους τοίχους κρέμεται η συλλογή του με τις γιαπωνέζικες ξυλογραφίες και το τραπέζι θα γεμίσει με τα πιο λαχταριστά πιάτα. Ολόκληρο το δωμάτιο είναι στολισμένο με στεφάνια από φύλλα και λουλούδια, κομμένα από τον πανέμορφο κήπο του σπιτιού, ενώ πάνω στο τραπέζι βρίσκονται βάζα με χριστουγεννιάτικα τριαντάφυλλα και γιασεμιά, όπως αυτό:

         Χριστουγεννιάτικα Τριαντάφυλλα (1883)

Ο ζωγράφος αγαπούσε το καλό φαγητό ήδη από την εποχή που ζούσε στην Argenteuil, όμως μετά την εγκατάστασή του στο Giverny έχει εξελιχθεί σε παθιασμένο γκουρμέ. Τα φαγητά έχουν επιλεγεί ανάμεσα σε πολλές συνταγές που ο Monet έχει συλλέξει στα ταξίδια του ή από φίλους και έχουν όλες συγκεντρωθεί σε έξι πυκνογραμμένα τετράδια. Αυγά ομελέτα με τρούφα, φουά γκρα, entrecôte marchand de vin και καπόνι γεμιστό είναι μερικά από τα πιάτα που μαγειρεύτηκαν σήμερα με τα καλύτερα υλικά, από αυτά που παράγει ο λαχανόκηπος του ζωγράφου ή μπορούσαν να βρεθούν στις γειτονικές φάρμες και τη γαλλική ύπαιθρο. Θα ακολουθήσει η χριστουγεννιάτικη πουτίγκα, το πολύ ιδιαίτερο vert-vert κέικ και το εξαιρετικό παγωτό μπανάνα. Αυτό το τελευταίο απαιτεί μια πολύ περίπλοκη διαδικασία: κάποιος χρειάστηκε να γυρίζει για μισή ώρα τη μανιβέλα της μοντέρνας παγωτομηχανής, ώστε το παγωτό να χτυπηθεί σωστά και να γίνει αφράτο και νόστιμο. Για όλα αυτά ο Monet έχει δώσει λεπτομερέστατες οδηγίες, χωρίς ωστόσο να καταπιαστεί ο ίδιος με τη μαγειρική (ουδέποτε, εξάλλου, έχει πιάσει κατσαρόλα).

Το σπίτι, που σφύζει κάθε μέρα από ζωή, σήμερα έχει συγκεντρώσει ολόκληρη την οικογένεια και μοιάζει σαν να έχει πανηγύρι. Ο Monet και η σύζυγός του Alice έχουν φροντίσει και για τα δώρα. Τα παιδιά θα βρουν πάνω στο τραπέζι γκρι φακέλους με χρήματα και πακέτα με γλυκά και μικρά δώρα: καρφίτσες, μενταγιόν, ρολόγια τσέπης κ.ά., ενώ τα μεγάλα πακέτα έχουν τοποθετηθεί κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Όλα αυτά και άλλα πολλά για τις γαστριμαργικές συνήθειες του μεγάλου ζωγράφου υπάρχουν στο βιβλίο της Claire Joyce με τίτλο Monet’s Table: The Cooking Journals of Claude Monet, που εκδόθηκε από τους Simon & Schuster το 1990:

Στη χώρα των Ζαχαρωτών με τη νεράιδα Ζαχαρένια

Στις 18 Δεκεμβρίου του 1892, στο θέατρο Μαριίνσκι στη ρωσική Αγία Πετρούπολη, δόθηκε μια ξεχωριστή, διπλή, παράσταση: το μπαλέτο Nutcracker (Καρυοθραύστης) και η όπερα Iolanda (Γιολάντα), έργα και τα δυο του συνθέτη Pyotr Ilych Tchaikovsky, σε χορογραφία του Marius Petipa και του Lev Ivanov. Αν και η πρωτότυπη παραγωγή δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία, αργότερα, περισσότερο τη δεκαετία του ’60, ο Καρυοθραύστης  έγινε πολύ ένα πολύ δημοφιλές έργο που παίζεται κυρίως τα Χριστούγεννα και κυρίως στην Αμερική.

Πρόκειται στην πραγματικότητα για το παραμύθι του E. T. A. Hoffmann, Ο Καρυοθραύστης και ο Βασιλιάς των Ποντικών (The Nutcracker and the Mouse King), που διασκευάστηκε από τον Alexandre Dumas.

Είναι παραμονή Χριστουγέννων στο σπίτι του Dr. Stahlbaum. Xριστουγεννιάτικα στολίδια, στεφάνια, κάλτσες, γκι και στο κέντρο ένα μαγευτικό χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τα παιδιά της οικογένειας, ο Fritz και η Clara ανυπομονούν για τα δώρα τους. Ο Drosselmeyer, ο νονός της Clara, καταφθάνει μεταμφιεσμένος για να τους δώσει τα δώρα τους. Το ωραιότερο δώρο ανάμεσά τους είναι ένας στρατιώτης που κινείται, ο  Καρυοθραύστης, και προορίζεται για τη μικρή Clara. Μετά τη γιορτή, την ώρα που το ρολόι σημαίνει μεσάνυχτα, κι ενώ ετοιμάζεται να κοιμίσει τον όμορφο στρατιώτη, το κοριτσάκι αποκοιμιέται και ξαφνικά βρίσκεται σ’ έναν παραμυθένιο κόσμο.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο μεγαλώνει, οι κούκλες ζωντανεύουν και μια ορδή ποντικών εισβάλλει στο δωμάτιο, που όμως νικιούνται από τον μαγεμένο στρατιώτη, ο οποίος μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο πρίγκηπα. Η Clara και ο μαγεμένος πρίγκηπας ξεκινούν τότε ένα ταξίδι, που τους φέρνει στη Βασίλισσα του Χιονιού και στη χώρα των Ζαχαρωτών με τη νεράιδα Ζαχαρένια (Sugar Plum Fairy). Μετά από αυτό το θαυμάσιο ταξίδι, όταν η Clara ξυπνάει το πρωί των Χριστουγέννων, βρίσκει πλάι της μόνο το στρατιωτάκι που της είχε χαρίσει ο νονός της.

Σε τέσσερις μέρες έχουμε Χριστούγεννα και, ποιος ξέρει, ποιο μαγικό ταξίδι θα κάνουμε κι εμείς! Ποιον μαγικό χορό θα χορέψουμε! Εδώ το pas de deux από τον Καρυοθραύστη με τον Rudolf Nureyef.

Πηγές:

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Nutcracker

http://danceviewtimes.com/2004/autumn/12/nycbnuts.htm

https://uk.pinterest.com/explore/nutcracker-ballet-costumes/

https://www.youtube.com/watch?v=CWVU-eZx6ZE

Τα Χριστούγεννα του Sherlock Holmes

Όταν ο Watson επισκέπτεται τον Sherlock Holmes το δεύτερο πρωινό μετά τα Χριστούγεννα, τον βρίσκει να χουζουρεύει στον καναπέ φορώντας μια βαθυκόκκινη ρόμπα. Δίπλα στον καναπέ είναι ένα ξύλινο κάθισμα και στη ράχη του κρέμεται ένα πανάθλιο καπέλο από σκληρή τσόχα. Ένας φακός και μία λαβίδα φανερώνουν ότι το καπέλο έχει κρεμαστεί εκεί για εξέταση. Το καπέλο έφτασε στο σπίτι του Holmes το πρωί των Χριστουγέννων μαζί με μια τετράπαχη χήνα. Ο Peterson, ο κλητήρας, τα έφερε και τα δυο στον διάσημο ντετέκτιβ για να τα παραδοθούν στον ιδιοκτήτη τους, ο οποίος μπλέχτηκε σε καυγά με κάποιους ταραξίες και τα εγκατέλειψε στο πεδίο της μάχης μόλις εμφανίστηκε ο Peterson νομίζοντας, λόγω της στολής που φορούσε, πως είχε να κάνει με αστυνομικό.  

Ο ιδιοκτήτης του καπέλου είναι άγνωστος, όμως ο  Holmes, με την αλάνθαστη επαγωγική του μέθοδο, έχει εξασφαλίσει πολλά στοιχεία για την ταυτότητά του: πρόκειται, λέει, για πνευματικό άτομο, ήταν σε καλή οικονομική κατάσταση τα τρία τελευταία χρόνια παρόλο που τώρα γνωρίζει δύσκολες μέρες, είναι προνοητικός, αν και τώρα λιγότερο από άλλοτε, με κάποιες τάσεις ηθικής οπισθοδρόμησης οι οποίες, σε συνδυασμό με την κακοτυχία του, μάλλον υποδηλώνουν κακές επιρροές, ίσως ποτό, η γυναίκα του έχει πάψει να τον αγαπά, αν και εκείνος διατηρεί κάποιον αυτοσεβασμό, ζει καθιστική ζωή, βγαίνει λίγο και δεν ασκείται καθόλου, είναι μεσήλικας, έχει ψαρά μαλλιά, τα οποία έκοψε τις τελευταίες μέρες και τα οποία αλείφει με μπριγιαντίνη, δεν έχει γκάζι στο σπίτι του.

Τα δύο αυτά αντικείμενα, το παλιό τσόχινο καπέλο και η τροφαντή χήνα, οδηγούν τον Holmes στην εξιχνίαση της κλοπής του μυθικού γαλάζιου ρουμπινιού, που έγινε πέντε μέρες πριν και για την οποία κατηγορήθηκε ένας αθώος, ο Horner. Η αλήθεια αποκαλύπτεται, ο Horner επελευθερώνεται, αλλά και ο ένοχος, ένας δυστυχής μικροαπατεώνας, κερδίζει τη χριστουγεννιάτικη συγγνώμη του Holmes, ο οποίος, μετά τη διανοητική απόλαυση της λύσης του μυστηρίου, ετοιμάζεται για την πατροπαράδοτη γαστριμαργική απόλαυση.

Η περιπέτεια The Adventure of the Blue Carbuncle, που γράφτηκε από τον Sir Arthur Conan Doyle, δημοσιεύτηκε στο Strand Magazine τον Ιανουάριο του 1892.

Πηγές για τις εικόνες:

http://www.denofgeek.com/us/tv/sherlock/237110/is-this-the-story-of-the-sherlock-christmas-special

http://www.ihearofsherlock.com/2011/03/skull-was-of-enormous-capacity-dyin_20.html#.WQBBevnyjIU

https://barefootonbakerstreet.wordpress.com/2011/09/26/56-stories-in-56-days-the-adventure-of-the-blue-carbuncle/

https://familychristmasonline.com/stories_other/doyle/blue_carbuncle.htm

Τα Χριστούγεννα του 1843

Η πρώτη χριστουγεννιάτικη κάρτα στάλθηκε τo 1843. Από τον sir Henry Cole. Σχεδιάστηκε από τον J. C. Horsley.

Ήταν η εποχή που τα Χριστούγεννα είχαν αρχίσει να γιορτάζονται με λαμπρότητα στη Βρετανία, μετά την εισαγωγή γερμανικών εθίμων στη χώρα από τον πρίγκηπα Αλβέρτο, τον σύζυγο της βασίλισσας Βικτωρίας. Οι έμποροι είχαν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι, αφού τα κέρδη τους αυξήθηκαν σημαντικά. Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και οι ψητές χήνες έγιναν το σήμα κατατεθέν της γιορτής. Οι άνθρωποι έδειχναν τη διάθεση να ξοδέψουν λίγες πένες περισσότερες με την ψευδαίσθηση ότι θα γίνουν πιο ευτυχισμένοι. Εν τω μεταξύ, η βιομηχανική επανάσταση θριάμβευε.

Πηγή για την εικόνα:

http://www.vam.ac.uk/content/articles/w/what-the-victorians-read-at-christmas/

Τα Χριστούγεννα του Ηρακλή Πουαρό (Μέρος Β΄)

Πλησίαζαν Χριστούγεννα όταν ο ιδιόρυθμος πολυεκατομμυριούχος Simeon Lee προσκάλεσε όλη του την οικογένεια για να γιορτάσουν μαζί. Έτσι,  στο σπίτι του, εκτός από τον πειθήνιο Alfred και τη σύζυγό του Lydia, συγκεντρώνονται ακόμα ο προσκολλημένος στη νεκρή μητέρα του David και η στιβαρή σύζυγός του Hilda, ο τσιγγούνης George μαζί με τη νεαρή και όμορφη συζυγό του Magdalene, ο Harry, το μαύρο πρόβατο της οικογένειας, και η Pilar, η εγγονή του Simeon Lee από τη νεκρή κόρη του την Jennifer. Τυχαία φτάνει στο σπίτι και ο Stephen Farr, γιος ενός παλιού του συνεταίρου στα πλούτη και στις παρανομίες.

Όταν ο Simeon Lee βρίσκεται δολοφονημένος μέσα στο δωμάτιό του κάτω από τις πιο παράδοξες συνθήκες, την υπόθεση αναλαμβάνουν ο νεαρός αστυνόμος Sugden, ο συνταγματάρχης Johnson και ο δαιμόνιος Ηρακλής Πουαρό.  Και τότε, μετά τη δολοφονία, κάποιοι αντιλαμβάνονται πως ορισμένες σκηνές είναι σαν να επαναλαμβάνονται και πως ορισμένα πρόσωπα έχουν μεταξύ τους μια ανεξήγητη ομοιότητα στην όψη και στην ιδιοσυγκρασία. Ταυτόχρονα, έρχονται στο φως μυστικά καλά κρυμμένα για πάρα πολλά χρόνια, αποκαλύπτονται απάτες και ψέματα, κλονίζονται σχέσεις και δημιουργούνται νέες.

Εκείνα τα Χριστούγεννα, ούτε ο Ηρακλής Πουαρό ούτε όλοι οι άλλοι έζησαν πραγματικά εορταστικά: ούτε έφαγαν σπιτικά γλυκά ούτε στόλισαν το σπίτι με λαμπιόνια. 

Ευτυχώς για τον διάσημο ντετέκτιβ που ο, ιδιότροπος  κατά τα άλλα, Simeon Lee είχε φροντίσει ώστε το σπίτι του να διαθέτει κεντρική θέρμανση η οποία δούλευε ικανοποιητικά. 

Πηγές για την εικόνες:

http://investigatingpoirot.blogspot.gr/2013/07/episode-by-episode-hercule-poirots.html

http://felicelog.blogspot.gr/2015/11/hercule-poirots-christmas-1994-photo.html

https://retroflix.wordpress.com/2010/12/24/tv-review-agatha-christie%E2%80%99s-poirot-hercule-poirots-christmas/

Τα Χριστούγεννα του Ηρακλή Πουαρό (Mέρος Α΄)

Για να νιώσει ευτυχισμένος τα Χριστούγεννα ο Ηρακλής Πουαρό, του αρκούν μισό κιλό βελγικές πραλίνες, ένα καλό κρασί, κάποιο ενδιαφέρον βιβλίο και, κυρίως, ένα διαμέρισμα στο οποίο η κεντρική θέρμανση να λειτουργεί ικανοποιητικά. Όμως, τα πράγματα δεν είναι πάντοτε τόσο ιδεώδη. Αυτήν τη φορά πρόκειται για ένα κλεμμένο ρουμπίνι αμύθητης αξίας.

Ένας νεαρός άμυαλος ανατολίτης πρίγκηπας, πριν από τον γάμο του, καταφθάνει στο Λονδίνο για να απολαύσει τις τελευταίες ημέρες της ελευθερίας του, κουβαλώντας μαζί του κοσμήματα της οικογενειακής του συλλογής που πρόκειται να ξαναδεθούν από τον περίφημο κοσμηματοπώλη Cartier. Το περίφημο ρουμπίνι κάνει φτερά, κλεμμένο πιθανότατα από μια νεαρή γυναίκα αμφιβόλου ηθικής σε ένα από τα ύποπτα ραντεβού του πρίγκηπα. Το να ανακατευθεί η αστυνομία στην υπόθεση σημαίνει για εκείνον σκάνδαλο, γι’ αυτό ο μόνος ενδεδειγμένος είναι ο διάσημος Ηρακλής Πουαρό.

Για να λύσει το μυστήριο, ο σπουδαίος ντετέκτιβ αναγκάζεται να περάσει τα Χριστούγεννά του στην εξοχική έπαυλη Kings Lacey. Εκεί, μαζί με τη μεγάλη οικογένεια του συνταγματάρχη Lacey, είναι και ένας έκλυτος τύπος ο Desmond Lee-Wortley, με τον οποίο είναι ερωτευμένη –προς κακοφανισμό της οικογένειας- η Sarah, η εγγονή του συνταγματάρχη.  

Ο Πουαρό θα παίξει με μεγάλη επιτυχία παιχνίδια συναναστροφών και θα εντυπωσιάσει τους οικοδεσπότες δείχνοντάς τους να κόβουν ένα μάνγκο όπως τον έμαθε κάποιος δούκας. Επιπλέον, θα βρει το ρουμπίνι μέσα στη χριστουγεννιάτικη πουτίγκα, όπου το έκρυψαν οι δύο κλέφτες, ο Lee-Wortley και η υποτιθέμενη αδελφή του (σύζυγός του στην πραγματικότητα), που κι αυτή φιλοξενείται στη βίλα. Χρειάζεται όμως τεκμήρια για να κατηγορήσει τους κλέφτες. Γι’ αυτό, θα σχεδιάσει μια ψεύτικη δολοφονία, που θα υποχρεώσει τους κλέφτες να φανερωθούν και θα τους συλλάβει.

Τα πράγματα θα επανέλθουν στον φυσιολογικό τους ρυθμό. Το ρουμπίνι θα επιστραφεί στον ιδιοκτήτη του, ο πρίγκηπας θα μπορέσει να παντρευτεί την καλή του και η Sarah θα παντρευτεί, με τη συγκατάθεση της οικογένειάς της, τον παιδικό της φίλο David Welvyn.

Όμως, την Πρωτοχρονιά η οικογένεια Lacey θα την περάσει δίχως πουτίγκα, επειδή εκείνη που φαγώθηκε τα Χριστούγεννα, μέσα στην οποία βρέθηκε το ρουμπίνι, ήταν στην πραγματικότητα η πουτίγκα της Πρωτοχρονιάς. Ένα ατύχημα στην κουζίνα κατέστρεψε τη χριστουγεννιάτικη πουτίγκα της οικογένειας και η μαγείρισσα αποφάσισε στη θέση της να σερβίρει τα Χριστούγεννα εκείνη που είχε ετοιμάσει για την Πρωτοχρονιά.

Πηγές για την εικόνες:

https://gr.pinterest.com/pin/574279389960691004/

http://investigatingpoirot.blogspot.gr/2013/07/episode-by-episode-theft-of-royal-ruby.html

http://shewolf-manchester.blogspot.gr/2016/12/poirot-project-theft-of-royal-ruby.html

https://gr.pinterest.com/pin/182888434840396303/