Η
σύγχρονη τέχνη δεν έχει πολλούς οπαδούς. Ασαφής, περίπλοκη, ακατανόητη,
απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους που είναι σε θέση να την αποκωδικοποιήσουν. Οι
άλλοι προτιμούν να θαυμάζουν έργα πιο παραστατικά, πιο αφηγηματικά, έργα τα
οποία αποκαλύπτουν με μεγαλύτερη αμεσότητα το νόημά τους.
Η
διαφήμιση όμως διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τη σύγχρονη τέχνη, εκτιμώντας
εκείνα τα στοιχεία της που την κάνουν ανοίκεια σε πολλούς ανθρώπους. Η ασάφειά
της, η περιπλοκότητα, η κρυπτότητα του νοήματος είναι χαρακτηριστικά
πολύ ελκυστικά για τη διαφήμιση, επειδή την διευκολύνουν στην προσπάθειά της να
αποδώσει ένα νόημα ρευστό το οποίο μπορεί να γίνει αντιληπτό με διαφορετικούς
τρόπους από διαφορετικούς ανθρώπους. Το να μην ξέρει κανείς ποια είναι τα όρια
ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία λειτουργεί στους ανθρώπους υπνωτιστικά
και τους κάνει ευαίσθητους στο μήνυμα της διαφήμισης. Η έκπληξη, το σοκ το οποίο προκαλεί η σύγχρονη τέχνη μεταβιβάζεται και στη διαφημιστική αφίσα ή στο διαφημιστικό σποτ που την
χρησιμοποιούν.
Ο
Βέλγος ζωγράφος René Magritte, όσο ζούσε, σιχαινόταν τη
δημοσιότητα. Όμως, τα έργα του έχουν γνωρίσει μεγάλη δημοσιότητα, όχι μονάχα
εκτεθειμένα σε Μουσεία, αλλά και ως πηγές έμπνευσης για κάμποσες διαφημίσεις.
Το 1933 ο Magritte ολοκλήρωσε την πρώτη εκδοχή του έργου του με τίτλο La
condition humaine
(Η ανθρώπινη κατάσταση), ενώ τη δεύτερη εκδοχή του ίδιου έργου την παρουσίασε το 1935.
René Magritte, La condition humaine (1933)
Ουάσινγκτον, National Gallery of Art |
René Magritte, La condition humaine (1935)
Γενεύη, Simon Spierer Collection |
Η πραγματικότητα μπερδεύεται με τον καμβά. Πού αρχίζει η πραγματικότητα και πού σταματάει ο πίνακας είναι δύσκολο να πει κανείς. Ο κόσμος είναι άραγε αυτός ή είναι όπως τον βλέπουμε με τα μάτια μας; Είναι έξω από εμάς ή είναι αναπαράσταση της νοητικής μας εμπειρίας;
Η ιδέα αυτή του Magritte έχει αναπαραχθεί κάμποσες φορές στη διαφήμιση:
Peintures Berger
|
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου