Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Η μυθολογία ως πρόσχημα: John William Waterhouse


Επηρεασμένος από τη θεματική και την τεχνική των προραφαηλιτών ζωγράφων, ο John William Waterhouse ζωγραφίζει με επιμονή τις femme fatale της ελληνικής μυθολογίας και της αγγλικής ποίησης, εκείνες που με τα θέλγητρά τους αποπλανούν τον άντρα, το αιώνιο θύμα τους.  


Είμαστε στην καρδιά της βικτωριανής εποχής, της εποχής που πήρε το όνομά της από τη σκυθρωπή και σεμνότυφη γυναίκα η οποία βασίλευσε στην Αγγλία για 64 ολόκληρα χρόνια. Στα χρόνια της βασιλείας της ο ήλιος στη αποικιοκρατική βρετανική αυτοκρατορία δεν έδυε ποτέ, ενώ, επιπλέον, η βιομηχανική επανάσταση δημιουργούσε φτώχεια και τεράστιες  οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Για να συγκρατηθεί τούτος ο ρευστός και πολύπλοκος κόσμος, επιστρατεύθηκαν οι πιο αυστηρές ηθικές αρχές, οι οποίες καταδυνάστευαν τους ανθρώπους και την τέχνη. Όμως, η αυστηρότητα πάει χέρι-χέρι με την υποκρισία. Αν και το γυναικείο γυμνό είναι αδιανόητο, οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας φωτογραφίζονται σε σχεδόν πορνογραφικές πόζες, ενώ στην τέχνη νύμφες, σειρήνες και μάγισσες, βγαλμένες κατευθείαν μέσα από τους αρχαιοελληνικούς μύθους, ζωγραφίζονται σε στάσεις προκλητικές, με έκφραση αισθησιακή και με διάθεση ερωτική.
Το 1896 ο Waterhouse ζωγραφίζει έναν πίνακα με τίτλο Hylas and the Nymphs (Ο Ύλας και οι νύμφες). Οι νύμφες, μοιραίες γυναίκες, αιώνια νέες και όμορφες επειδή τρέφονται με αμβροσία, με μακριά ξέπλεκα μαλλιά, γυμνούς ώμους και στήθη, με πρόσωπα σαγηνευτικά, προκαλούν τον Ύλα, τον όμορφο Αργοναύτη, να απολαύσει μαζί τους τον έρωτα και να χαθεί , θνητός αυτός, για πάντα στον κόσμο του μυστηρίου και της μαγείας.  Κι εκείνος, ο άντρας, σκύβει μπροστά, αδύναμος, έτοιμος να υποκύψει στο γήτεμα της θηλυκής φύσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου