Η διδασκαλία της ιστορίας: Fernand Braudel

Το 1985 πεθαίνει, σε ηλικία ογδόντα τριών ετών, ο πιο γνωστός και δημοφιλής από την παρέα των Annales, o Fernand Braudel. Λίγο μόλις καιρό πριν είχε κληθεί να διδάξει την πολιορκία της Toulon του 1707 στους μαθητές της τέταρτης τάξης του Collège d’ Enseignement Secondaire (CES) της ομώνυμης πόλης. Η διδασκαλία του γίνεται μπροστά στις κάμερες. Ο Braudel αναλαμβάνει το μεγάλο ρίσκο να πείσει ότι η διδασκαλία της ιστορίας μπορεί να είναι επιστημονική αλλά και ελκυστική συνάμα. Μπορεί επίσης να επιμείνει στα γεγονότα, αλλά και να τα υπερβεί.

Με τον Braudel η ιστορία διέρχεται μια νέα φάση. Από χρονικό ηγεμόνων, ιστορία των μαχών και καθρέφτης των πολιτικών γεγονότων, που ήταν κάποτε, καταπονώντας τη μνήμη με χρονολογίες και ονόματα, γίνεται ιστορία της μέσης και της μακράς διάρκειας. Στοχεύει στον βραδύ χρόνο και στις αργές μεταβολές. Μετά, με τον Braudel η ιστορία ανοίγει την πόρτα στις «γειτονικές επιστήμες»: τη γεωγραφία, τη δημογραφία, την οικονομία, την κοινωνιολογία, την ανθρωπολογία, την ψυχολογία. Κι έτσι η ματιά της διευρύνεται. Τέλος, με τον Braudel η ιστορία, κάνοντας βουτιά στο παρελθόν, αντιλαμβάνεται καλύτερα το παρόν και μπορεί, ορισμένες φορές και ως ένα σημείο, να προβλέψει και το μέλλον.

Παραδοσιακή vs Νέα Ιστορία;

Σε επίπεδο ερευνητικό ίσως. Όμως, σε επίπεδο διδακτικό, από το πυροτέχνημα του γεγονότος στο οκνό περπάτημα των πολιτισμών, αυτές οι φάσεις της ιστοριογραφίας είναι σαν τα σκαλοπάτια μιας σκάλας και, όπως λέει ο Braudel, κανένα σκαλοπάτι δεν πρέπει να θυσιάζουμε. 

Πηγές:

https://twitter.com/fernandbraudel

https://www.youtube.com/watch?v=1v0GCAl74Os