Παραμονή
των Χριστουγέννων του 1894. Εκείνη την ημέρα, το τυπογραφείο Lemercier λαμβάνει
μια επείγουσα παραγγελία από τη διασημότερη Παριζιάνα σταρ, τη «θεϊκή» Sarah Bernhardt, η οποία ζητούσε κατεπειγόντως
μια διαφημιστική αφίσα για την παράσταση Gismonda
του
Victorien Sardou που ανέβαινε
στο Théâtre de la Renaissance στις 5
Ιανουαρίου του 1895. Η απαίτηση ήταν
σαφής: χρειάζονταν 4000 αφίσες που θα κοσμούσαν τους δρόμους του Παρισιού την πρώτη
μέρα του νέου έτους. Ο τυπογράφος βρέθηκε σε απόγνωση. Όλοι του οι καλλιτέχνες
ήσαν σε χριστουγεννιάτικες διακοπές. Δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να
εμπιστευθεί τον άσημο τριαντατετράχρονο Τσέχο ζωγράφο Alphonse
Mucha, ο οποίος είχε φτάσει στην πόλη επτά χρόνια
νωρίτερα για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ακαδημία Julian.
Ο Mucha υπήρξε συνεπέστατος στη χρονική προθεσμία που του τέθηκε, ενώ η πρωτοτυπία της αφίσας και η ιεροπρέπεια που εξέπεμπε εξέπληξε το θεατρόφιλο κοινό και ικανοποίησε απολύτως ακόμα και την πολύ δύσκολη ντίβα, η οποία φρόντιζε μετά μανίας την εικόνα της. Η Sarah Bernhardt πραγματικά ενθουσιάστηκε και υπέγραψε εξαετές συμβόλαιο με τον Mucha.
Βάση της σύνθεσης ήταν η σκηνή της πανηγυρικής παρέλασης από την τελευταία πράξη του έργου, τοποθετημένη σε ένα νεωτεριστικό μακρόστενο σχήμα αφίσας, το οποίο ευνοεί την εντύπωση του μεγαλείου που θέλει να δώσει στην τραγωδό. Η Sarah Bernhardt λάμπει, ντυμένη με ένα μεγαλόπρεπο κοστούμι, τοποθετημένη σε ψηφιδωτό φόντο που την σπρώχνει, στην κυριολεξία, προς τον θεατή και με το όνομά της να σχηματίζει πάνω στο κεφάλι της ένα είδος φωτοστέφανου, ενώ το όνομα του θεάτρου της μπερδεύεται με τις πτυχώσεις του μανδύα της. Ο Mucha εγκαταλείπει τα ζωηρά χρώματα του Toulouse-Lautrec, κατάλληλα για τα καμπαρέ που εκείνος ζωγράφιζε, και επιλέγει χρώματα γήινα που, μαζί με το λεπτοδουλεμένο σχέδιό του, δίνουν στην αφίσα μια ιεροπρέπεια βυζαντινή.
 |
Πράγα,
Nàrodni Galeri
|
Μετά
από αυτό το έργο του Mucha η
τέχνη της αφίσας δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου