C. Auguste Dupin: Διπλή δολοφονία στην οδό Μόργκ

Ο νεαρός Ιππότης C. Auguste Dupin καταγόταν από μια ξακουστή οικογένεια, όμως διάφορα δυσάρεστα περιστατικά τον οδήγησαν σε ακραία φτώχεια και μόνον η ευγένεια των πιστωτών του τού επέτρεψε να διατηρήσει ένα μικρό εισόδημα ώστε να μπορεί, με αιματηρές οικονομίες είναι η αλήθεια, να ζει. Μοναδική του πολυτέλεια ήταν τα βιβλία. Τα σπάνια πολύτιμα βιβλία, τα οποία συνήθιζε να αναζητεί στη σκοτεινή βιβλιοθήκη της Montmartre, στο Παρίσι. Σε μια τέτοια αναζήτηση,  συνάντησε έναν άλλον νεαρό κύριο ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την ευφυΐα και τη φρεσκάδα της φαντασίας του και ένιωσε πως η συντροφιά μαζί του θα ήταν για εκείνον θησαυρός. Αποφάσισαν να μείνουν μαζί και εγκαταστάθηκαν σε ένα παμπάλαιο, ετοιμόρροπο, ακατοίκητο από καιρό, παράξενο σπίτι, που βρισκόταν σε μια ερημική γωνιά του Saint-Germain.

Ο νεαρός Dupin, όπως ανακάλυψε σύντομα ο συγκάτοικός του, διάθετε μια σπάνια αναλυτική ικανότητα, γι’ αυτό οι γρίφοι, τα αινίγματα και τα ιερογλυφικά του πρόσφεραν μεγάλη απόλαυση. Αγαπούσε επίσης την απομόνωση και τη νύχτα. Παρέα με τον πρόθυμο φίλο του τριγύριζαν στην πόλη, συζητώντας και ψάχνοντας για τις συγκινήσεις εκείνες που μπορεί να προσφέρει ο ήρεμος στοχασμός. Ο Dupin, σε αυτές τις νυχτερινές εξορμήσεις, εύρισκε την ευκαιρία να επιδεικνύει την αναλυτική του οξυδέρκεια (ratiocination), υπερφυσική για την κοινή λογική, καταλήγοντας σε συμπεράσματα που προϋπέθεταν συστηματική μέθοδο αλλά και πολλή διαίσθηση.

Έτσι περιγράφει ο Edgar Allan Poe τον ήρωά του, τον πρώτο μυθιστορηματικό ντετέκτιβ, πρόγονο του Sherlock Holmes και του Hercule Poirot. Ο Dupin κάνει την πρώτη του εμφάνιση το 1841, στο σύντομο διήγημα του Poe, The Murders in the Rue Morgue (Διπλή δολοφονία στην οδό Μοργκ), το οποίο δημοσιεύθηκε στο Graham's Magazine. Στο διήγημα, ο εκκεντρικός Dupin λύνει το αίνιγμα της δολοφονίας δύο γυναικών, εξηγώντας συγχρόνως πώς είναι δυνατόν έξι άτομα να ακούσουν μια πολύ παράξενη φωνή να μιλάει χωρίς να μπορούν να συμφωνήσουν σε ποια γλώσσα.

     Εικονογράφηση του Byam Shaw (1909)

Η φωνή, καθώς και η τρίχα που βρέθηκε στη σκηνή του εγκλήματος δεν ανήκουν σε άνθρωπο, αλλά σε έναν τεράστιο ουραγκοτάγκο, καταλήγει με λογικές συνεπαγωγές ο Dupin, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια του διευθυντή της αστυνομίας ο οποίος είχε εντελώς παραπλανηθεί σχετικά με τον ένοχο. Ο Dupin δεν θα του κρατήσει κακία, αλλά θα κλείσει την εκτίμησή του γι’ αυτόν με τα λόγια του Jean-Jacques Rousseau στη Nouvelle Héloise: «Θέλω να μιλήσω για τη μανία του να αρνείται αυτό που υπάρχει και να εξηγεί αυτό που δεν υπάρχει». Αυτή η φράση συνοψίζει την ιδιαιτερότητα της σκέψης του νεαρού Dupin, ο οποίος κάνει το αντίθετο ακριβώς από τον συμβατικό αστυνομικό διευθυντή: δέχεται την προτεραιότητα του πραγματικού, όσο κι αν αυτό μοιάζει να διαψεύδει την προφάνεια του κοινού νου, ενώ απαιτεί σύνθετες διεργασίες για να αναλυθεί και να δώσει καρπούς. 

  

Πηγές:

Έντγκαρ Άλλαν Πόε (2005). Τρία αστυνομικά προβλήματα για τον Αύγουστο Ντυπέν. Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας. Αθήνα: Ερατώ.

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Murders_in_the_Rue_Morgue

http://mannysbookofshadows.wordpress.com/2013/10/11/edgar-allan-poes-the-murders-in-the-rue-morgue/

http://www.mrqe.com/movie_reviews/the-murders-in-the-rue-morgue-m100098312