Το διήγημα του μήνα (Ιούνιος 2013)

Έφτασε ο Ιούνιος και νέο διήγημα από τον Βλάσση Τρεχλή.

Η εκδίκηση του Πρίγκιπα Ων

Ο Πρίγκιπας Ων του Μικρού Βασιλείου παρατηρούσε από το δωμάτιο με το ένα και μοναδικό παράθυρο, το οποίο βρισκόταν κάτω από τις πολεμίστρες στον τελευταίο όροφο του κάστρου, τον απέραντο κάμπο. Το δωμάτιο αυτό δεν είχε καμιά πόρτα και δεν μπορούσε να μπει κανένας άλλος εκτός από τον ίδιο, γιατί μόνον αυτός γνώριζε τον μηχανισμό των επιθυμιών.

Μέσα στο μεγάλο δωμάτιο κανένα σημείο των τοίχων δεν ήταν γυμνό, αφού το περιέβαλλαν βιβλιοθήκες γεμάτες με παλιά δερματόδετα βιβλία με χρυσά και πορφυρά γράμματα στη ράχη τους και πάνω στο τεράστιο τραπέζι, στο κέντρο ακριβώς του δωματίου, ήσαν ακουμπισμένα τα σύνεργα της δουλειάς του.

Το κρεβάτι, σπρωγμένο στην πιο σκοτεινή γωνιά του δωματίου, ήταν μικρό και σιδερένιο. Δεν ήταν καθόλου αναπαυτικό, αφού το στρώμα είχε κάτι λιγότερο από δυο δάχτυλα πάχος και αυτό τον απέτρεπε από το να έχει φιλικές σχέσεις μαζί του.

Είχε κληρονομήσει αυτό το δωμάτιο από τον συνονόματο παππού του, ο οποίος είχε συντάξει τη διαθήκη του μπροστά στον γιο του και ηγεμόνα του κάστρου καθώς και μπροστά στα δώδεκα γηραιότερα μέλη του συμβουλίου της ηγεμονίας. Πάνω στην περγαμηνή το μόνο που μπορούσαν να διαβάσουν τα μέλη του συμβουλίου ήταν το όνομα του κληρονόμου, αν και δεν είχαν καταλάβει τι ακριβώς κληρονομεί ο Πρίγκιπας, αφού αυτό το δωμάτιο, για το οποίο μίλησε ο γέροντας, δεν το είχαν δει ποτέ τους και το μόνο που γνώριζαν ήταν σκόρπιες κουβέντες και η φήμη που το ακολουθούσε.

Ο Πρίγκιπας Ων έβγαινε σπάνια από αυτό το δωμάτιο και, όταν έβγαινε, μιλούσε σαν τους μάγους σε μια αλληγορική και πυκνή από έννοιες γλώσσα, κάνοντας τον Βασιλιά πατέρα του να ξύνει με απορία το κεφάλι. Δεν ήσαν λίγες οι φορές που τους είχε σώσει από τις εχθρικές επιθέσεις, καθώς μόνον αυτός μπορούσε να δει τους ηγεμόνες των γειτονικών φέουδων να αναπτύσσονται στον ανοιχτό κάμπο. Και μόνον αυτός μπορούσε να διακρίνει τις αδυναμίες του εχθρικού στρατού.

Όλοι βέβαια οι αξιωματούχοι αναρωτιόντουσαν για την ικανότητα του Πρίγκιπα να βλέπει πράγματα που αυτοί δεν μπορούσαν να δουν και πολλές κουβέντες ακολουθούσαν κάθε φορά, όταν με τις συμβουλές του τελείωνε νικηφόρα γι’ αυτούς η τελευταία αναμέτρηση. Γι’ αυτή του την ικανότητα, αν και ήταν ο νεότερος όλων, κέρδισε πολύ γρήγορα τον σεβασμό της αυλής.

Ο Πρίγκιπας Ων βρήκε, όταν μπήκε για πρώτη φορά στο δωμάτιο μετά τον θάνατο του παππού του, όσα υλικά απαιτούνταν για να επεξεργαστεί ένας καλός τεχνίτης το γυαλί. Βρήκε ακόμα μια σειρά από φακούς οι οποίοι, όταν τοποθετούνταν με μια συγκεκριμένη σειρά, έφερναν μπροστά στα μάτια του εικόνες που για τα μάτια των άλλων ήσαν κρυμμένες. 

Αυτούς τους φακούς, μελετώντας κάθε φορά περισσότερο τις ιδιότητές τους, τους βελτίωσε, κάνοντάς τους να φέρνουν όλο και πιο κοντά τα μακρινά αντικείμενα, ακόμα και αυτά που ήσαν κρυμμένα πίσω από άλλα μεγαλύτερα και όσα ακόμα ξεπερνούσαν την καμπύλη των οριζόντων. Εκτός όμως απ’ αυτό, ο Πρίγκιπας Ων απέκτησε με τον καιρό την ικανότητα να εισχωρεί στον νου και στην καρδιά των ανθρώπων και να ανακαλύπτει τα σχέδια, τις επιθυμίες και τις προθέσεις των ξένων ηγεμόνων.

Όταν κάποια ημέρα ειδοποίησε τον Βασιλιά πατέρα του ότι έπρεπε να εγκαταλείψει το κάστρο, γιατί ένας αναρίθμητος στρατός από το Μεγάλο Βασίλειο του βορρά, εξοπλισμένος με ξύλινους πύργους, πολιορκητικές μηχανές και όλων των ειδών τα όπλα, ερχόταν για να τους επιτεθεί, κανείς δεν τον άκουσε.

«Το κάστρο θα πέσει», τους είπε όσο πιο σοβαρά μπορούσε. «Θα χαθεί και θα χαθείτε κι εσείς μαζί του».

Μέχρι εκείνη τη στιγμή έδινε λύση σε όλα τα προβλήματά τους και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως τώρα η λύση θα ήταν η φυγή. Φαίνεται πως οι άνθρωποι ανοίγουν πιο εύκολα τα αυτιά τους στα ευχάριστα και αποστρέφουν το πρόσωπό τους από τα δυσάρεστα. Απέρριψαν, λοιπόν, την πρότασή του και κλείστηκαν όλοι στο κάστρο περιμένοντας τον εχθρό. Βέβαια, ήσαν και κάποιοι σύμβουλοι που έβαλαν την ιδέα στον Βασιλιά πως ο Πρίγκιπας Ων ήθελε να τον απομακρύνει από το κάστρο προκειμένου να γίνει αυτός ο αφέντης του. Είναι γνωστό πως από κανενός ηγεμόνα την αυλή δεν λείπουν οι κόλακες και οι συκοφάντες.

Όταν σε λίγες ημέρες έφτασε ο εχθρικός στρατός κάτω από τα τείχη του κάστρου και είδαν το μέγεθός του, ήταν αργά για να αλλάξουν απόφαση. Αναζήτησαν βέβαια τον νεαρό Πρίγκιπα, αλλά δεν μπορούσαν να χτυπήσουν την πόρτα του δωματίου του, γιατί δεν υπήρχε, όπως είπαμε, πόρτα.

Όταν άρχισε η μάχη, ο Πρίγκιπας Ων σφράγισε το ένα και μοναδικό παράθυρο του δωματίου του με γυαλί ψημένο πολλές φορές σε θερμοκρασία που το έκανε άθραυστο και περίμενε το τέλος της μάχης. Μέσα από το άθραυστο γυαλί έβλεπε όλα όσα γινόντουσαν μπροστά από το κάστρο. Είδε τους ξύλινους πύργους να πλησιάζουν στις επάλξεις. Είδε τον ουρανό να σκοτεινιάζει από τα αναρίθμητα βέλη. Είδε τους καταπέλτες να ρίχνουν πέτρες και φωτιά επάνω τους. Το άθραυστο τζάμι του παραθύρου του μαύρισε από τον καπνό και έπαψε σιγά-σιγά να βλέπει έξω.

Κάποια στιγμή σταμάτησε και να ακούει κραυγές. Μετά από μέρες, δεν μπορούσε να καταλάβει πόσες, σταμάτησε να ακούει και ομιλίες. Ύστερα η σιωπή κατέκλυσε τα πάντα. Όταν άκουσε τη βροχή να πέφτει και ένιωσε την ανατριχίλα της, κατάλαβε πως άλλαξε εποχή. Λέγοντας τότε τα μαγικά λόγια βγήκε από το δωμάτιο και αντίκρισε τη φρίκη. Ερείπια και σαπισμένα πτώματα ήσαν ξαπλωμένα μπροστά στα μάτια του. Αναζήτησε μέσα στα πτώματα τους γονείς του, αλλά δεν κατάφερε να τους βρει, γιατί ήσαν όλοι φριχτά παραμορφωμένοι. Τους αναζήτησε ανάμεσα στους νεκρούς που ξεχώριζαν από τις χρυσαφένιες στολές και τα διαδήματά τους, αλλά και πάλι τίποτα δεν βρήκε, αφού είναι γνωστό πως οι επιδρομείς αφαιρούν από τους νεκρούς ό,τι γυαλίζει.

Απομακρύνθηκε από τα ερείπια του κάστρου κρατώντας στα χέρια του τη μοναδική του περιουσία. Έναν δερμάτινο σάκο με τους γυάλινους φακούς και άλλον έναν με πολύτιμες σημειώσεις για την επεξεργασία του γυαλιού. Φαινόταν σαν να μην ήξερε τι να κάνει. Αφού ταλαντεύτηκε για λίγο, ξαναγύρισε στο κάστρο και ανέβηκε στον όροφο κάτω από τις πολεμίστρες, στάθηκε σε ένα σημείο, πρόφερε τα μαγικά λόγια και άνοιξε ένα μέρος του τοίχου μπροστά του.

Μπήκε με βιαστικά βήματα στο δωμάτιό του και τοποθέτησε τους φακούς που έβγαλε από τον σάκο του με μια καινούρια σειρά την οποία είχε ανακαλύψει κατά τη διάρκεια της τελευταίας πολιορκίας. Μέσα από τους φακούς είδε πως είχε σειρά να καταστραφεί το Μεγάλο Βασίλειο του βορρά. Μάλιστα, μεγάλο ρόλο σ’ αυτή την καταστροφή θα έπαιζε ο υαλοτεχνίτης, ο οποίος θα έφτιαχνε μια σειρά πανέμορφων τζαμιών στολισμένων με τα χρώματα της πλάνης που θα μετέτρεπαν την αλήθεια σε ψέμα. Θα τους έκανε με την τέχνη του να πιστέψουν πως ζουν στο βασίλειο της χαράς και θα χανόταν από τα μάτια τους κάθε απειλή, για την οποία μόνον οι σοφοί γνωρίζουν πως πάντα ελλοχεύει.

Άλλαξε τότε τα πριγκιπικά του ρούχα με αυτά του υαλοτεχνίτη και πήρε το μονοπάτι που οδηγούσε στον βορρά. Είχε δει ακόμα μέσα από τους φακούς του πως στο Μεγάλο Βασίλειο έψαχναν, μετά τον ξαφνικό θάνατο του αρχιμάστορα, για καινούριο τεχνίτη γυαλιών.