Στο εσωτερικό της ερυθρόμορφης κύλικας του Λούβρου, που θεωρείται έργο του Δούριδος και φιλοτεχνήθηκε μεταξύ 490 και 480 π.Χ., απεικονίζεται ο θρήνος της Ηούς για τον θάνατο του γιου της Μέμνωνα.
Σύμφωνα με τον ομηρικό ύμνο στην Αφροδίτη, η Ηώς, κόρη του Υπερίωνος και της Θείας και αδελφή του Ήλιου και της Σελήνης, ερωτεύεται τον θνητό Τιθωνό με έρωτα παράφορο. Ζητάει, λοιπόν, από τον Δία να του χαρίσει την αθανασία. Όμως, λησμονεί να ζητήσει για χάρη του και την αιώνια νεότητα. Κι έτσι, ο Τιθωνός γίνεται μεν αθάνατος, αρχίζει όμως να γερνάει. Η Ηώς, από ερωμένη, γίνεται τότε για εκείνον θυγατέρα. Τον φροντίζει στοργικά, ωσότου, όταν εκείνος φτάνει σε βαθιά γεράματα, τον κλείνει σε ένα δωμάτιο και σφαλίζει τις πόρτες.
Από τον Τιθωνό η Ηώς αποκτά τον Μέμνωνα. Στην Αιθιοπίδα αναφέρεται ότι ο Μέμνων, βασιλιάς των Αιθιόπων, πηγαίνει στην Τροία ως σύμμαχος των Τρώων. Εκεί, αφού σκορπίζει τον θάνατο σε πολλούς Έλληνες, μονομαχεί με τον Αχιλλέα. Πολεμούν οι δυο ήρωες, οι αθάνατες μητέρες τους παρακολουθούν με αγωνία, το δόρυ του Μέμνωνος σπάει πάνω στην ασπίδα του αντιπάλου του. Η στιγμή είναι κρίσιμη κι ο Δίας δεν μπορεί να αποφασίσει ποιος θα χαθεί. Γι’ αυτό αφήνει την επιλογή στη μοίρα. Ο Ερμής βάζει τις δυο ψυχές στην πλάστιγγα κι εκείνη γέρνει προς την πλευρά του Μέμνωνος. Η Ηώς χάνει τον γιο της.
Με το θεϊκό της σχήμα απεικονίζεται η Ηώς στην κύλικα του Λούβρου. Πανέμορφη, αστραφτερή, ντυμένη με λευκό πολύπτυχο φόρεμα, με τεράστια λαμπρά φτερά, σηκώνει στα χέρια της το ολόγυμνο κατάλευκο σώμα του νεκρού γιου της, αρρενωπού και στον θάνατο. Πίσω από τους λευκούς όγκους των σωμάτων, το πλαίσιο -μαύρο- τονίζει το πένθος.
Μια μητέρα που θρηνεί. Μια Pieta.
Πηγή για την εικόνα:
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Eos_Memnon_Louvre_G115.jpg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου